شما هم به وبلاگ های قدیمی ارادت خاصی دارین؟ همون وبلاگ هایی که مطالبشون پرمعنا و مفهومه و قالبشون از بس ساده اس که بهت حس خونه رو می ده؟
یکی از چیزهایی که موقع وارد شدن به یه وبلاگ توجهم رو به خودش جلب می کنه، قسمت آرشیوه. یعنی من اول به آرشیو نگاه می کنم، بعد آخرین پست، بعد قالب. لطفا کتکم نزنید، اما رعایت اولویت ها برای من از رئیس جمهور آمریکا شدن خیلی با ارزش تره!
ببینید، یه وبلاگ خوب فقط به خاطر قالبش به یه وبلاگ خوب تبدیل نمی شه. همون طور که یه آدم کت و شلواری و اتو کشیده همیشه دانا و توانا نیست. توی عربی یازدهم، یه درس داشتیم که قسمت آخرش درمورد سقراط بود. این رو می گفت که مرد شیک پوشی که خیلی به سر و وضعش افتخار می کرده، رفته پیش سقراط. و سقراط هم بهش گفته باید حرف بزنی تا من بتونم ببینمت!
یعنی اون لباس قشنگ و زیبا ملاکی برای قضاوت اون آقا نبوده. پس من به این نتیجه رسیدم قشنگی یه وبلاگ به قالبش نیست. همون طور که سقراط گفته حرف زدن یه انسان ارزشش رو نشون می ده، ارزش اصلی وبلاگ هم به مطالب و پست هاشه. و زحمتی که نویسنده چندین روز و چندین ماه، یا حتی چندین سال براش کشیده. به همین دلیله که می گم آرشیو یکی از بخش های مهمه. چون رد پای نویسنده رو در خودش داره. رد دویدن ها، درجا زدن ها و توقف های گاه و بی گاه. رد پیشرفتی حتی به اندازه ی  پنج پیکو متر.
برای همین، احتمالا دیگه همین قالب رو نگه دارم. می خوام اگه یه روز کور شدم و دیگران علتش رو ازم پرسیدن، نگم به خاطر قالب ساختن بوده. بگم خیلی به نوشتن علاقه داشتم و جفت چشمام رو به همین علت از دست دادم.
البته این جوری برداشت نکنید که قالب قشنگ هیچ ارزشی نداره! نه! اتفاقا قالب خیلی روی روحیه ی آدم تاثیر می ذاره و باعث شاد شدن می شه. فقط اهمیتش از خود نوشته ها کم تره. وبلاگ با مطالب خوب و قالب ساده، مثل یه خونه ی نقلی با کانون گرم خانواده اس. و وبلاگ با مطالب خوب و قالب قشنگ، مثل یه خونه ی اشرافی با کانون گرم خانواده اس.
دیگه بیاین یه مدت با قالب های فعلیمون سر کنیم وچشم هامون رو نگه داریم. چون برای نوشتن بهشون نیاز داریم.

 

 

 

پیکومتر: 10 به توان منفی 12 متر.(یه مقدار خیلی خیلی کم)