هیچ چیز آن جا نیست. نه آتشی برای گرم کردن، نه غذایی برای خوردن. آن جا جایی است که خاکش با نقش و نگار کفش ها آذین نشده. پرنده ای در آن آواز نخوانده و سنگی روی رودخانه اش تلپ تلپ نکرده.
اما بوسه های آفتاب همه جا هست. می گردد و می گردد. مانند ققنوسی آتشین، بال هایش را بر سر جنگل می گستراند و همین کفایت می کند تا بگوییم آن جا تنها نیست.
این آفتاب است. عادل ترین بخش از طبیعت.
